یار هر چند که رعنا و سهی قد باشد

گر به عاشق نکویی بکند بد باشد

مقصد اهل نظر خاک در توست، بلی

چون تو مقصود شوی کوی تو مقصد باشد

آن که در حسن بود یکصد خوبان جهان

حسن خلقی اگرش هست یکی صد باشد

الف قد تو پیش همه مقبول افتاد

این نه حرفی ست که بر وی قلم رد باشد

موی ژولیدهٔ من بین و وفا کن، ور نه

سبزه بینی که مرا بر سد مرقد باشد

گفتمش دل به خم زلف تو در قید بماند

گفت دیوانه همان به که مقید باشد

حد کس نیست هلالی که شود همره ما

زان که این مرحله را محنت بی حد باشد